11 oktober 2020

Pauluskerk Baarn
Zondag 11 oktober 2020
Vierde zondag van de herfst

Intochtslied: O nata lux

Welkom en afkondigingen door Willem Seine

1e Psalm: Psalm 119: 16,17

Groet
Genade en vrede voor u van God onze vader
En van Jezus zijn zoon
door de heilige Geest, amen

Gezongen bemoediging en drempelgebed

Kyriegebed
Laten wij de HEER aanroepen voor de nood van de wereld
En zijn naam prijzen, want zijn barmhartigheid heeft geen einde

HEER God, het leven in deze wereld is voor velen moeilijk. Er is zoveel kwaad waar tegen geen mens zich kan verweren. De dood en de ondergang zijn zo dichtbij. Corona maakt de dienst uit. Mensen verliezen hun leven, dierbaren, gezondheid, hun inkomen. En er zijn zoveel andere kwalijke zaken: voortdurende armoede voor velen, klimaatverandering, plastic soep, vluchtelingen op drift, uitstervende diersoorten…
Zoveel mensen zijn machteloos om een keer te brengen in hun situatie.
Wij zijn ontredderd en weten te niet waar we het zoeken moeten.
Daarom roepen wij u aan. Want U bent God, HEER van eeuwigheid tot eeuwigheid, groter dan alle machten,U weet waar het om gaat in ons leven, U laat niet los wat U begonnen bent,en dieper dan in uw handen kunnen wij niet vallen. Wij bidden u: ontferm u over deze wereld, ontferm u over ons.

Zingen: Kyrie en Gloria uit het Paulusordinarium,

Gebed bij de opening van de Schrift
HEER God, er kan een groot verschil zijn tussen wat wij willen en wat goed en recht voor ons is. Wij vergissen ons makkelijk als we oordelen en we overzien vaak niet waar onze keuzen toe kunnen leiden. En daarom vragen wij U, in het volste vertrouwen dat U het beter weet dan wij: HEER, geef ons uw Geest, dat die ons begeleidt en raad geeft op onze weg door dit leven; open ons hoofd en hart voor uw woorden, voor uw Geest, dat wij uw aanwezigheid mogen ervaren. Dat bidden wij U in de naam van Jezus die met U en de heilige Geest, leeft en regeert tot in alle eeuwigheid, amen.

Schriftlezing – Deut 30, 11-20 door Aafke Rijkens

Antwoordpsalm – Psalm 37, 1-11

Schriftlezing – Lukas 6, 46-49, door Marjan

Lied 280 geheel

Uitleg en verkondiging

Beste mensen, gemeente van Jezus,

En, als ú mag kiezen, wat wordt het: leven of dood? Wilt u een leven als een huis met stevige fundamenten of eentje dat bij de eerste de beste stormvlaag instort? De keuze mag niet moeilijk zijn, lijkt mij. Wil degene die voor de tegenspoed, vloek ed kiest de hand opsteken?

Maar als het zo is dat de verreweg de meeste mensen, zo niet allen, voor de zegen en het leven kiezen – hoe komt het dan dat het zo erg met onze wereld gesteld is? Want al die crises die er momenteel over de wereld stormen – dat zijn echt geen zegeningen. Daar hebben we niet voor gekozen. Toch?

Het is inmiddels onontkoombaar om te erkennen dat we veel, zo niet alle crises aan onszelf, mensen te danken hebben. De klimaatverandering, armoede in de Derde Wereld, zoveel mensen als vluchtelingen op drift, nergens welkom; zoveel slechte heersers en regimes – allemaal mensenwerk. Tegenspoed, rampspoed…

We willen voorspoed en zegen, maar dood en vloek zijn ons deel. Zoveel ellende op deze wereld…

Waar gaat het dan mis?

Laten we eens luisteren naar degenen die ons hier de keuze voorhouden. Mozes en Jezus.

Luister maar naar wat Mozes zegt: Wanneer u zich houdt aan de geboden van de HEER, uw God, zoals ik ze u vandaag heb gegeven, door hem lief te hebben, door de weg te volgen die hij wijst, en zijn geboden, wetten en regels in acht te nemen, dan zult u in leven blijven en in aantal toenemen, en dán zal de HEER, uw God, u zegenen in het land dat u in bezit zult nemen.

De HEER God geeft zijn zegen niet willekeurig en niet zomaar. Kiezen voor de zegen betekent: kiezen om die dingen te doen die tot zegen zijn. Erkennen dat de HEER God is, die ons verre te boven gaat en alleen hem als God vereren. En dan vervolgens die dingen te doen die bijdragen aan het welzijn van je medemens en van jou. Dat alles staat in de Thora. Anders gezegd: Heb de HEER je God lief en je medemens als jezelf. De korte praktische handleiding hoe je dat kunt aanpakken vind je in de Tien Geboden. Als je die aanwijzingen opvolgt dan krijg je een leven dat de goedkeuring van de HEER wegdraagt en dat hij zegent. Dus zegt Mozes: je kunt er voor kiezen voor de zegen. Je kunt er zelf wat aan doen. God heeft je geleerd wat goed is, maar jij moet het doen. Jij bent verantwoordelijk voor je handel en wandel, voor de keuze die je maakt.

Jezus hield zich aan de Thora. En hij onderwees zijn leerlingen ook omdat te doen. Als wij hem aantreffen in Lucas heeft hij net hoofdstukken lang onderwijs hoe zijn leerlingen de Thora in hun tijd in de praktijk kunnen brengen. Hij wil niet dat ze hem aanroepen, hun lasten op hem afwentelen, dat ze hem aanibdden of aanroepen. Hij wil dat ze naar hem luisteren. Waarom roepen jullie heer, heer, maar doen jullie niet wat ik zeg? Houd je aan mijn onderwijs.Dan ben je als iemand die een huis bouwt met fundamenten die op rots rusten. Ee is een rots waarop je kunt bouwen, een rots in de branding. Die rots dat is de Thora, of de HEER God, het woord van de HEER.

Het kan dus, kiezen voor zegen. Maar dan moet je je wel de geboden van de HEER houden.

En dáár gaat het mis. Want dat gebeurt veel te weinig. Wij doen als mensen blijkbaar niet die dingen die tot zegen leiden. Waarom?

God vraagt toch niet het onmogelijke van ons? Hij zegt zelf via Mozes:
De geboden zijn niet te zwaar voor u en ze liggen niet buiten uw bereik.

Maar als het zo makkelijk is, waarom doen we het dan niet? Of is het misschien niet zo makkelijk.

In de afgelopen zomer waren Diederik en ik in Bonn. Daar is het Haus der Geschichte der Bundesrepublik Deutschland. Het geeft een overzicht van de tijd dat de BRD en DDR, West-Duitsland en Oost-Duitsland gescheiden waren, van de WOII tot aan de hereniging op 3 oktober 1990. Vorig weekend is gevierd dat ze dertig jaar herenigd zijn.

Dat museum startte met het staartje van WOII. Niets verhullend werd getoond hoe het er in de WOII aan toe ging. De gruwelen, de politieke beslissingen, de misdaden in naam van de Nazi-regering. over de eigen misdaden en de gruwelijkheid van de oorlog. Er werd niet naar anderen gewezen, maar getoond: zo was het toen bij ons. Deze zwarte bladzijden maken deeltijd van onze geschiedenis.

In een van de nissen daar trof ik een origineel document aan waarop een overzicht gegeven werd van wie de Nazi’s opgesloten hadden omdat ze ze als staatsgevaarlijk beschouwden. Dat waren politieke tegenstanders, beroepscriminelen, emigranten, homo’s, asocialen, Joden en…Bibelforscher. Mensen die de Bijbel bestuderen. Niet alle gelovigen, niet alle predikanten, maar uitdrukkelijk: mensen die de Schrift doorvorsen, bestuderen. Die werden als staatsgevaarlijk beschouwd.

En dat kun je je ook wel dat kun je je wel voorstellen. Als je de praktijk van de nazi’s naast de richtlijnen van de Bijbel legt, dat komt het niet helemaal overeen. De bijbel zegt: misdadigers moet je helpen om hun leven te beteren. Mensen afwijzen om hun seksuele voorkeur of doden om hun afkomst is uit den boze. Onrechtvaardigheid, tirannie, onderdrukking van onschuldigen, concentratiekampen, Jodenvervolging, bezettingen, tewerkstelling – kan niet door de Bijbelse beugel. Een beetje Schriftgeleerde kwam al gauw fundamenteel wezenlijk tot de conclusie: mensen dit kan niet. Je kunt het niet met dit regime eens zijn, dit is antichristelijk. De Nazi’s hadden heel goed in de gaten dat de Bijbel dynamiet onder hun praktijken legden. Het is niet voor niets dat tirannieke heersers godsdienstvrijheid afschaffen. Lui die de Bijbel echt lezen en daaruit conclusies trekken zijn gevaarlijk voor slechte gewetenloze regimes.

Een van de Schriftgeleerden uit die tijd was Bonhoeffer. Op grond van de Schrift keerde hij zich tegen het Naziregime. Hij verzette zich tegen het kwaad, deed er niet aan mee, bestreed het. Maar, tegen de Nazi’s ingaan – u begrijpt dat dat een hele moeilijke keus was. De tegenwerking was enorm.

In diezelfde vakantie kwamen wij in Bazel. Daar stonden we op een gegeven ogenblik voor de grafsteen van Desiderius Erasmus van Rotterdam. Een groot geleerde, in de tijd van de Reformatie, een humanist uit de tijd dat iedere humanist ook christen was. In die tijd was de Latijnse vertaling van de Bijbel de enige die geaccepteerd werd door de kerk. U weet dat het NT in het Grieks geschreven is. Erasmus gaf een Griekse editie van het NT uit. Bij zijn onderzoek naar de Griekse tekst kwam aan het licht dat er in Latijnse vertaling een tekst stond, die oorspronkelijk niet in het Griekse origineel stond. De tekst luidde: Er zijn dus drie getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de heilige Geest; en deze drie zijn één. Iemand had die zin er eeuwen later tussen gefrommeld. Dus, Erasmus liet deze tekst achterwege. Hij wilde integer zijn en niet de bijbel laten buikspreken. Dat heeft te maken met respect voor het Woord van de HEER. Maar juist deze tekst was van enorm belang voor de kerk omdat hij het dogma van de Drie-eenheid ondersteunde. Dat leerstuk is heilig binnen de kerk. Erasmus kreeg enorm veel tegenwerking en bedreigingen vanuit de kerk.

Jezus in zijn tijd koos er ook voortduren voor om zich aan de Thora te houden. Hij schroomde niet om een bepaald soort Schriftgeleerden en de priesters er op te wijzen dat ze wel prat gingen op hun vroomheid, maar onbarmhartig waren voor hun medemensen. Dat hun vroomheid niet veel voorstelde. Ze waren woest op hem en wilden dat hij zijn mond hield.

Gewoon maar drie voorbeelden van mensen die zich aan de geboden hielden, rekening hielden met God, het goede probeerden te doen voor hun medemens, kwaad bestreden, waarheid nastreefden. Ze kozen voor de zegen, het leven, bouwden hun huis op de rots.

Je zou dan verwachten, op grond van Deuteronomium, dat ze gezegend werden.

Hm.

Bonhoeffer werd opgehangen door de nazi’s.
Erasmus kreeg zoveel bedreiging vanuit de kerk dat hij bezweek en in de tweede editie van zijn Griekse nieuwe testament die gewraakte tekst er toch maar weer inzette. Maar door deze kwestie en andere kritische noties was hij in de noordelijke Nederlanden zijn leven niet meer zeker. Hij stierf in Bazel, als een min of meer ontheemd man.
En Jezus werd gekruisigd.

Hun keuze voor het doen van de geboden die tot het leven leidden, waarheid, trouw, de menigte niet volgen in het kwaad, God liefhebben met je verstand – werd hun dood, hun verbanning, hun ondergang.

Dat is dan toch wel heel wrang. En het geldt niet allen voor deze drie, maar voor nog veel meer mensen dat ze kozen voor het leven, ervoor kozen om de HEER God trouw te blijven, de Thora te volgen, het rechte te doen omwille van de HEER, omwille van hun naaste en de gemeenschap waarin zij leefden. En ze werden, worden tegengewerkt. Hoe komt dat nou.

Er zijn godzijdank veel mensen die kiezen voor de zegen, die dan ook doen wat daarbij hoort. Die zijn eerlijk, ze zijn rechtvaardig, ze hebben het goede met hn mede mensen voor; ze nemen de geboden van de HEER serieus. Neem al die mensen die zich inzetten voor vrede, voor rechtvaardigheid, die vluchtelingen helpen, zieke verzorgen, duurzaamheid nastreven. Als zij er niet waren was de wereld allang in chaos ten onder gegaan.

En het is helaas zo dat er veel, te veel mensen zijn die dat niet doen. Die gekozen hebben om die dingen te doen die tot vloek leiden. Ze willen wel voorspoed willen, graag, maar dwingen die af door te stelen, manipulatie, liegen, ellebogenwerk. Alleen om er zelf beter van te worden verzinnen ze alternatieve waarheden, kappen oerwouden, putten de aarde uit, vermoorden hun tegenstanders, gijzelen hun hun bevolking. Daarom gaat het mis. Omdat zij met iedereen die het goede zoekt tegenwerken.

En als je nu naar Bonhoeffer kijkt… hij koos ervoor om trouw te zijn aan de HEER God; hij stierf omdat Hitler en de nazi’s dat niet waren. Zij kozen voor de dood en de vloek en door hun keuze ging Bonhoeffer dood.
Erasmus koos ervoor om het bij de bijbel te houden. Om de HEER God ook met zijn verstand te dienen, zoals Jezus het hem had geleerd. Het was de leiding van de kerk die er voor koos om de waarheid geweld aan te doen en hem te bedreigen en de mond te snoeren. Erasmus wilde de zegen kiezen, de kerk maakte het hem daarbij moeilijk, onmogelijk, de kerk koos wat tot vloek leidde.
Jezus koos ervoor om trouw te blijven aan zijn roeping. De mensen van de tempel kozen ervoor om hem uit de weg te ruimen. Jezus koos voor het leven voor god, voor de zegen. De tempel koos de weg van machtsmisbruik en moord.

De geboden die de HEER geeft zijn te doen. Voor iedereen. Maar niet iedereen doet het. En daardoor krijg je de ellende. Daardoor worden er allerlei rampen over deze wereld afgeroepen. Daardoor worden goede en onschuldige en vrome mensen zoals Bonhoeffer en Jezus en vele anderen gedood of het leven onmogelijk gemaakt.

Maar.

Bonhoeffer werd door de Nazi’s gedood. Kort na zijn dood gingen die Nazi-Duitsland ten onder. Dit jaar is het Bonhoeffer-jaar. Zijn geschriften worden tot op de dag van vandaag met dankbaarheid gelezen. Mensen putten er kracht uit, en worden erdoor bemoedigd. Bonhoeffer is niet vervloekt. Voor velen is hij tot zegen.

Erasmus was zijn leven in de kerk in Nederland niet meer zeker. Hij werd een banneling en zo is hij gestorven, ver van huis. Nu zijn er in Rotterdam een universiteit die zijn naam draagt, een academisch ziekenhuis en een brug. Rotterdam is trots op hem. De omstreden tekst staat niet meer in de bijbel. Hij had namelijk gelijk. Ook binnen de kerk wordt hij nu geëerd als vrome en vrije geest.

Jezus werd gekruisigd door de Romeinen, met medewerking van de mensen van de tempel. Het Romeinse Rijk is allang ten onder gegaan. In 70 na Chr. werd de tempel verwoest. Sindsdien zijn er geen priesters meer, want waar heb je priesters voor nodig als er geen tempel is? Maar Jezus: er zijn wereldwijd kerken in zijn naam gesticht. De kerk heeft hem zelfs tot God verheven.

… toch goed dat er een God is.

God is trouw. Hij doet recht.

Heel die keuze tussen zegen en vloek, rots of zand, is dat eigenlijke een keuze? Is het niet een grote aansporing om te kiezen voor het leven, een grote waarschuwing voor de vloek. Kijk nou toch wat er gebeurt als je je eigen afgoden gaat maken en je jezelf uitleverde aan foute machten. Kijk nou toch wat een rotte troep het wordt, hoe alles en iedereen kapotgaat als je je goddeloos en wetteloos gedraagt. Doe het niet. Je gaat onherroepelijk ten onder. Doe het niet. Kies voor het leven en de zegen.

God kiest in ieder geval voor het leven en de zegen. Aan hem zal het niet liggen.

Nu even naar ons zelf toe.

Wij zijn niet van het kaliber van Erasmus of Bonhoeffer. Laat staan van Jezus. En we zitten niet in een positie die vergelijkbaar is met die van hen. We worden niet persoonlijk bedreigd als we de wegen van de HEER bewandelen. Wat er met hen gebeurde, de keuzes waar zij voor stonden, dat staat wel heel erg ver van ons gewone dagelijkse kleine leven.

Maar wij hebben in onze tijd te maken veel wereldwijde crises. En die raken dat gewone dagelijkse eenvoudige leven van ons. Corona, klimaatverandering, vervuiling, het treft ook ons. We zijn betrokken bij de oorlogen van anderen, omdat oorlogsslachtoffers bij ons aankloppen. De etenswaren die wij in de supermarkt voor het grijpen hebben zorgen elders in de wereld voor armoede en hongersnood.

Maar toch kunnen wij te midden van al die gevolgen van een vervloekte levensstijl, in een wereld met te veel slechte mensen en slechte ontwikkelingen wel degelijk wat doen. Als individu en zeker als gemeenschap, als volk, als samenleving, als kerk. We zijn niet helemaal machteloos: we kunnen ervoor kiezen om tegen alle goddeloosheid in deze God te blijven aanroepen en aanbidden. We kunnen ervoor kiezen om tegen alle wetteloosheid in toch waarachtig, rechtvaardig en barmhartig te zijn. Heeft u, hebben wij, die keus in feite al niet gemaakt? Voor het leven, voor de zegen?

Dan mag u er verzekerd dat uw werk niet tevergeefs is en zegen zal dragen. De HEER God heeft immers ook zijn keuze gemaakt. Voor het leven, voor de zegen.

De heilige Franciscus van Assisi heeft onze roeping zo onder woorden gebracht:

Heer,
maak mij tot instrument van uw vrede:
laat mij liefde brengen waar haat is,
eenheid waar mensen verdeeld zijn,
vergiffenis aan mensen die zwak zijn,
laat mij hoop geven aan wie niet meer hoopt,
geloof aan wie twijfelt;
laat mij licht brengen waar het duister is
en vreugde waar mensen bedroefd zijn.

Heer, help mij
niet zozeer om zelf gelukkig te zijn
als anderen gelukkig te maken;
niet zozeer om zelf begrepen te worden
als anderen te begrijpen;
niet zozeer om zelf getroost te worden
als anderen te troosten;
niet zozeer om bemind te worden
als te beminnen;
want als ik geef, zal mij gegeven worden,
als ik vergeef, zal mij vergeven worden,
als ik sterf, zal ik voor eeuwig leven.

Zo zal het zijn. Zo is het.

Amen.

Musica pro Deo: Süsse Stille, sanfte Quelle  

Muziek: G. F. Händel (1685-1759) HWV 205; tekst: B.H. Brockes (1680-1747)

Afscheid

Richard: na 28 jaar verklaar je de Pauluskerk. Je was nog heel jong toen je hier kwam; je bent in vele opzichten gegroeid.
Je hebt heel veel gedaan in de Pauluskerk. Uiteraard was er het begeleiden van de lofzang van de gemeente. Het studeren met de cantorij. Je hebt meegewerkt aan beleidsplannen voor de kerkmuziek, aan het liturgieboek voor de Paulus. En je deed meer dan het gewone. Je hebt drie Passies gecomponeerd, die van Mattheus, Marcus en Johannes. Ze beleefden hier hun wereldpremière. Je hebt speciaal voor de Pauluskerk een ordinantie geschreven, ook wel de Paulusmis genoemd. Je hebt er zojuist enkele delen uit gezongen. Je hebt catechisanten onderwezen in kerkmuziek; meegewerkt aan kerstmusicals, zelfs daar ook nog voor gecomponeerd.

Daarnaast heb je je in de afgelopen jaren ook ingezet voor de maandelijkse Paulusconcerten en zomers voor de dinsdagmiddagconcerten.
En dat alles is nu voorbij. Je bent hier weg.
En dat is ontzettend betreurenswaardig voor de Pauluskerk. Ik hoop van harte dat je talenten ergens onderdak krijgen en dat je de waardering krijgt die je verdient.

Wat mijzelf betreft, ik heb het altijd fijn gevonden om met je samen te werken en te delen in je kennis en vaardigheden. Er waren talloze hoogtepunt, bergen op een rijtje.

Later, als ik oud ben en achter de geraniums zit, wellicht hardhorend en slechtziend, en ik evalueer peinzend mijn leven, wat goed was, was niet goed was, dan zal ik dit met grote dankbaarheid en vereerd en trots gedenken: ik heb met Richard Vos mogen samenwerken.

Afscheid Richard:
Het is goed om hier te staan, zij het voor de allerlaatste keer. Met veel vreugde en toewijding heb ik u, Pauluskerkgemeente, als cantororganist mogen dienen. Het is nooit mijn intentie geweest om de erediensten als podium voor mijzelf te misbruiken, hoe makkelijk het ook geweest zou zijn om effectbejag na te streven en muziek te maken die slechts de ziel masseert en u tevreden in slaap doet sukkelen. Mijn drijfveer was een hoger doel. Wat betreft muziek kon ik putten uit een rijk verleden. Om niet stil te blijven staan, heb ik ook de muziek van deze tijd niet geschuwd, we zijn tenslotte in het heden. Het is mij zeker niet altijd in dank afgenomen.

Op deze plek heb ik de gemeente regelmatig meegenomen naar een nieuw lied. Ik mocht het graag doen. Nu is alles anders, en – bijna symbolisch – is de gemeentezang verstomd. Het doet pijn. 4 jaar en 3 dagen geleden stond ik ook op deze plek om met u mijn 25-jarig jubileum te vieren. Vandaag sta ik hier weer, voor mijn gevoel 15 jaar te vroeg, om afscheid van u te nemen. Vandaag geen nieuw lied om te oefenen. Graag had ik hier mijn werk als cantororganist nog willen voortzetten. Het mocht niet zo zijn. Soms zijn er processen waar je geen enkele invloed op hebt. Ik heb gestreden voor wat ik waard was, maar de pijnlijke uitkomst is dat ik nu hier sta.

28 jaar heb ik met mijn gezin in uw midden mogen zijn. Er waren vele goede jaren bij. Daarvoor wil ik u als gemeente hartelijk danken. Dank aan alle zangers die meegezongen hebben in welk verband dan ook.
Diverse colleges van kerkenraden en kerkrentmeesters zijn er in de afgelopen 28 jaar voorbij gekomen. Graag wil ik mijn dank uitspreken voor het vertrouwen dat er was. Ik wil mijn dank uitspreken voor de mogelijkheden die er waren om van alles en nog wat te ontwikkelen. In het bijzonder wil ik de Paulusconcerten noemen. Dag en nacht mocht ik gebruik maken van dit huis. Ik ben u daar zeer erkentelijk voor.
Dank aan alle kosters. Altijd geduldig, gastvrij en behulpzaam. Ik kan me voorstellen dat de muziek en de troep die ik soms maakte weleens teveel werd.
Dank aan organist Hendrik Jan de Bie voor de fijne samenwerking. Dank aan Ko Zwanenburg die bereid was om Hendrik Jan te vervangen vanmiddag.
Dank aan alle predikanten met wie ik heb mogen samenwerken. Speciaal woord van dank aan Marjan Los met wie ik mij intensief heb mogen bezighouden met de liturgie en de voorbereiding van heel veel diensten.
Het was goed.

Het ga u goed.

Afscheid Marjan:
Beste gemeente, u hier aanwezig en u die mee kijkt. Het bijna twee jaar geleden dat ik u voor het laatst voorging; vlak voor ik ziek werd.
Als ik per 1 december losgemaakt ben ik 13 en ¾ jaar in uw dienst; daarvan heb ik er daadwerkelijk 11,5 voor u mogen en kunnen gewerkt. Er was veel goed. Kringgesprekken rondom de Bijbel, rondom de kerkorde, wederzijds vertrouwen in pastorale gesprekken. We hebben samen rond het doopvont gestaan; maar ook om het graf van dierbare overledenen. Ik heb kinderen zien opgroeien van het doopvont tot de basiscatechese. Tieners tot volwassen mensen.
Dank aan ieder die mij vertrouwen schonk, dank voor al uw meeleven in de tijd dat het mij goed ging. Dank u in het bijzonder voor uw leven in de tijd dat het mij niet goed ging. Uw meeleven dat ik mijn ziekteperiode kreeg was hartverwarmend en heeft mij veel goed gedan.

Ik ga weg als uw predikant per 1 december. Ik heb begrepen dat het voor u erg onbevredigend is dat niet weet waarom dat zo is. Dat is het voor mij ook. Het is niet anders.
De losmaking betekent uiteraard dat wij ook de pastorie aan de Botter uit moeten. Het is nog niet duidelijk of ik ergens anders in een gemeente ga werken. Maar wij hebben besloten om in Baarn te blijven wonen. Wellicht komen we elkaar nog eens tegen.
Nogmaals, dank voor al het goede en ik wens u het allerbeste toe.

Ds. Trinette Verhoeven krijgt het woord.

Gaven: voor de voedselbank in Huizen, korte toelichting, collecte bij de uitgang, in het Kerkblad Op de Hoogte heeft u gelezen dat er binnenkort weer voor gecollecteerd wordt. Ook in deze dienst. U kunt u gaven voor de diaconie overmaken de bekenden bankrekeningnummers die op de weekbrief staan ovv ‘voor de voedselbank’

Gebeden
HEER God. Wat hebben wij u nog te vragen? U geeft ons alles wat wij nodig hebben. Uw woord, uw wijsheid, uw Geest. Alles om de goede keuzen te kunnen maken, die u tot eer strekken, waarmee we elkaar kunnen bijstaan. Uw zegen over wat wij ondernemen als wij naar u luisteren. Het is zo goed en troostend om dat te horen en te ervaren.

HEER God. Vanmiddag zijn we hier, omdat Richard en ik nemen afscheid van de gemeente rondom de Pauluskerk. Het is niet fraai zoals dat gaat. Want we kunnen als gemeente en cantor-organist en predikant niet meer samen de lofzang zingen. We kunnen u niet meer in eenheid aanroepen. Niet meer samen bidden. Elkaar niet meer helpen of bemoedigen. Onze wegen gaan uiteen zonder dat er sprake is van verzoening. We maken uw goede naam te schande.

HEER God. Onder deze kleine crisis hier in de kerk lijden mensen. Maar wat is deze kleine crisis vergeleken met de wereldwijde problemen. Corona, armoede, foute mannen die de macht hebben, mensen die onderdrukt worden, vluchtelingen die nergens terecht. HEER God, wat is het een puinhoop op aarde. Chaos, duisternis en het lijkt steeds donkerder te worden.

En te vaak wij weten niet wat we doen moeten. Te vaak kiezen wij voor wat verkeerd is. Te vaak laten wij het erbij zitten. Te vaak vragen wij ons af wat moeten we nog, heeft het nog wel zin, we worden moedeloos, wat kunnen we nog in deze wereld, nu alles zo duister is…

Uitlopend op stilte en
Lied 598, –

Wij bidden u om uw licht voor alle mensen die onder alle omstandigheden u zijn toegedaan en uw geboden onderhouden.

(Verdere voorbeden: kaarsen worden door diverse mensen aangestoken)

afgesloten met gezongen ‘Onze Vader’

Lied 316

Zegen
De HEER zegene u en hij behoede u
De HEER doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig
De HEER kere zijn aangezicht naar u toe, hij geven u vrede, amen.

Musica pro Deo: Praelidium in C. BWV 547     J.S. Bach (1685-1750)